Erik Van Neygen
Voor ons is Erik vanzelfsprekend de meest bekende van het drietal dat "The Vintage Club" vormt. We hoeven dan ook niet onder stoelen of banken te steken dat het door hem was dat we vorig seizoen besloten om twee concerten van het drietal te organiseren. Maar zelfs al dachten we dat de muziek van Erik niet veel geheimen meer kende voor ons, toch heeft hij ons sowieso nog verrast met enkele leuke nieuwigheden, zoals oa. een Nederlandstalige versie van "Colours" van Donovan.
Tijdens het eerste seizoen van "The Vintage Club" opende Erik het programma met enkele van zijn mooiste hits. Vele van zijn nummers brengt hij zittend op een kruk, wat bijdraagt tot de intieme sfeer die deze liedjes met zich meebrengen. In het tweede deel zat hij dan ook tussen Roel en Hans in, waarbij hij met zijn virtuoos gitaarspel (laat niemand je iets anders vertellen, zeker Erik zelf niet!) en zijn warme stem ook een mooie bijdrage kan leveren aan de nummertjes van de anderen.
Wie Erik niet zo goed kent als wij, zal zijn naam wellicht toch kunnen associëren met die van zijn echtgenote Sanne. Net als Roel Van Bambost treedt Erik immers al geruime tijd op (binnenkort vieren ze 30 jaar Erik & Sanne) samen met zijn vrouw. Je zal hen wellicht kennen van de fantastische duetten "Veel te mooi", "Wat je diep treft" en "Aan mijn darling". En wie al eerder naar de concerten van Puella is geweest, kan daar vast nog wel een tiental liedjes aan toevoegen, die Sanne en/of Erik ooit op een van die gelegenheden heeft/hebben gebracht. Aangezien Sanne op 17 februari meekomt naar Herzele, mogen we wellicht ook zo’n duet(ten) en/of solonummer(s) van Sanne in het programma verwachten!
Erik representeert binnen "The Vintage Club" de zeventiger jaren. Zijn solocarrière begon dan ook in 1976 met de single "Ik weet niet" met als B-kantje "Heel alleen". De fameuze "plaat met de snor" waar ik indertijd 2000 frank voor moest neerleggen, bevatte enkele pareltjes die niet zo bekend zijn geworden, maar waarvan je misschien "’t Is echt wel goed" kunt kennen omdat Maartje dat nummer later ook heeft gecoverd. Of mogelijk ken je ook "Bleke Lena", wat oorspronkelijk van Raymond Van Het Groenewoud was, maar deze leende het nummer als producer van Eriks plaat maar al te graag uit aan zijn goede vriend.
In de jaren ’70 bracht Erik nog één andere soloplaat uit, waar veel bekendere liedjes op te vinden zijn. De plaat heet " Stille brieven" en het gelijknamig nummer zal waarschijnlijk ook wel een belletje doen rinkelen bij veel van jullie. Eén van mijn persoonlijke favorieten staat ook op deze LP: "Mijn beste vriend". En het nostalgische "Dromen, wachten en verlangen" heb ik ook altijd heel mooi gevonden.
Voor de concerten van "The Vintage Club" putte Erik in het eerste seizoen echter ook uit zijn recenter repertoire, toen hij zijn grootste successen scoorde! Denk maar aan "Als je trein vertrekt", "De hemel is ver", "Hotel ’Stil Verdriet’", "Jas met duizend kleuren", "Ticket naar Eden" en ga zo maar door... En dan zijn er nog zoveel liedjes die in het eerste seizoen nog niet aan bod kwamen en nochtans zeker een plaats in het programma hadden kunnen hebben! Wie weet komen die dit keer wel aan bod! Als jullie straks uit CC De Steenoven in Herzele naar buiten komen, geven jullie me vast gelijk dat de lijst aan hits waaruit Erik kon kiezen om zijn deel van het programma te vullen, haast onuitputtelijk is!
De grootste kracht van de nummers uit die tijd, is trouwens dat je de tekst niet eens helemaal uit het hoofd hoeft te kennen. Behalve gezellig meeklappen in het ritme van de song, kan je immers ook vaak tijdens een instrumentaal intermezzo of aan het begin of einde van zo’n nummer een "lalala"- gedeelte vinden, wat iedereen vast mee zal willen doen! We rekenen er dan ook op dat jullie straks allemaal in form zijn om tijdens de liedjes van Erik niet alleen rustig te zitten luisteren, maar ook volop je handengeklap én je stem te laten horen!
